als je ziek was
maar niet zo erg
mocht je bonnen
uitzoeken
van de remia
later van de bleu band
en van de koffie
en nog losse bonnen
die soms al jaren
niet meer geldig waren
je moest ze uitknippen
en tellen, stapeltjes maken
elastiekjes er om heen
"toe maar, het komt niet zo nauw"
zei Moe dan
zij geloofde niet
dat iemand
ze na zou tellen
vooral niet
die vette boterbonnen
en altijd werd ze boos
over hoeveel koffie
zij had gekocht
om een kop en schotel
van de douwe egberts
te krijgen