Pieter Furhooven in Amerika

het was in de herfst van 1986 dat ik een ticket naar Amerika kocht
nou, zei Moe, ome Piet woont daar ook ergens
ik reageerde niet
misschien moeten we het aan ome Hen vragen
Moe, zei ik, je hebt het nog nooit over ome Piet gehad
later begreep ik waarom

we gingen naar ome Hen
jaha, wacht eens , even kijken
en jawel ome Hen had een foto
een groot karton
met daarop een foto, briefkaartformaat
bijna de hele foto was dorp, tuin en huis
voor het huis
in de grote van de nagel van je pink
vier figuren
een vrouw, twee kinderen
“en ome Piet” zei ome Hen

op de achterkant stond
in schoonschrift
Little Chute
"misschien staat er wel
littel chursch" zei Moe
want er stond een kerkje
in de achtergrond

“neem die foto maar mee Ciel”
maar ik besloot dat toch maar niet te doen
dit was het enige aandenken
aan de onbekende ome Piet

ik schreef little chute op een briefje
en ik vertrok naar Amerika
New York, greyhound bus
56 uur om in Montana te komen
groot land, Amerika

bij Carola en Gary
zocht in de atlas
alfabetische volgorde
eindelijk bij de W
van Wisconsin
vond ik Little Chute

als we ,Anna en ik,
daar in de buurt zouden komen
zouden we zoeken
naar Piet Verhoeven

na veel omzwervingen
kwamen we in de buurt van Wisconsin
“ik hoop dat je familie
nog niet gegeten heeft” zei Anna
we waren namelijk
op een dagransoen van 6 dollars
dat was geen vetpot

we bedachten via het telefoonboek
Piet Verhoeven op te zoeken
geloof het of niet
een halve kolom Verhoevens

wij bellen
“yes, hello, my name is Ciel Muskens
but my mother is Antonia Verhoeven
in Holland......”
sommigen gooiden de hoorn erop
anderen zeiden dat ze
geen familie in Holland hadden

afijn, mee eten zat er die avond niet in
we sliepen weer in de auto
en gingen de volgende dag
naar het postkantoor
daar stuurden ze ons naar het gemeentehuis
naar een man die dit soort
informatie als hobby verzamelde

"Pieter Furhooven" had vier meisjes
en een van hen woonde nog in little chute
lincolnstreet ....18 of in die buurt
Mary Verhoeven, getrouwd met
Tony Debruin (zeg Debroen)
waaw thank you very much

op naar lincolnstreet
niemand thuis
even koffie drinken om de hoek
daar waren zoveel oudjes
dus vroegen we aan de serveerster
of ze misschien Mary en Tony Debruin kende
ja, die kwamen daar ook altijd koffie drinken
vandaag niet
maar hun zoon Jerry
werkt hiernaast in de bank
waaw

wij naar de bank
“hello, can we speak to Jerry Debruin?”

“hello”
“well, my name is Ciel Muskens
but my mother is Antonia Verhoeven............”
“what do you mean, waaw
so you are my family from Holland?”
hij lachte en vond het geweldig
vroeg of we al bij zijn ouders waren geweest
niemand thuis
oh ja ze waren ergens heen
maar rond half een zouden ze weer terug zijn

waaw en geweldig
en nog meer waaw waaw

we besloten om
op het kerkhof te gaan kijken
of we het graf van ome Piet
konden vinden
heel veel Hollanders daar
op dat kerkhof

om half een terug naar lincolnstreet
en ja, ze waren net de boodschappen
naar binnen aan het dragen
“hello are you Tony Debruin (debroen)?”
“yes”

afijn, kom binnen
Mary lachen waaw
ongelooflijk
geweldig
hebben jullie honger?
tast toe
mooi mooi mooi
mooie mensen

ik vertellen van Moe en de familie
“Antonia” oh dat is echt een familienaam
haar vader ja, die had de laatste jaren
van zijn leven bij hun gewoond
alzheimer, veel nederlands gesproken
we waren er al minstens een uur
en allemaal zo onder de indruk
van dat wij dus familie waren
toen Mary zei
“ja, mijn vader heeft vaak verteld
hoe hij met zijn broer en zijn zus
naar Amerika kwam”

ik viel helemaal stil
schrok en zei
“nee, broer en zus
daar heeft mijn moeder
het helemaal niet over gehad”
“she forgot” zei Mary
dat leek me stug

en toen herinnerde ik me
dat ome Hen had gezegd
dat de vrouw van ome Piet
Nel Busser heette

dus vroeg ik Mary
hoe haar moeder heettte
die is allang dood
ja, maar hoe heette ze?
Maas, haar achternaam was Maas

nee, zei ik, ze moet Busser heten

daar zaten we met z’n vieren
we konden het niet geloven
en eigenlijk wilde we het ook niet geloven
we hadden zo genoten
van het onverwacht familie zijn

ja, wacht eens, zei Mary
hier in de straat
een eindje terug woont
Nelly Vanevenhoven
haar vader heet ook Peter Verhoeven
aardige mensen hoor
echt wel, maar typisch
maar aardig hoor

nou dan moesten we daar maar eens gaan kijken
“je moet het me wel komen vertellen
hoe het nu zit” zei Mary
“anders slaap ik vannacht niet”

wij er heen
een keurig huis
dat van de foto
een keurig stoepje
zonder sneeuw
we belden aan
de deur op een kiertje
“hello, my name........
was your mothers name Nel Busser?
“yes”

we mochten binnen komen
haar man was er ook
zij was de jongste
van vier meisjes
haar ouders waren in 1900
(twintig jaar voordat Moe geboren werd)
naar Amerika gekomen
haar oudste zus, Mary,
was in dat jaar daar geboren
zijzelf was 76
ze begrepen niet goed
van wie ik de kleindochter was
en vroegen wat er
met de drie vrijgezellen was gebeurd
ik begreep pas later
dat ik de kleindochter van Jan was

ze waren erg kerks
en belde de organiste
die kwam vertellen over de kerk
wij zaten daar maar
beleefd te wachten
op een moment
dat we konden gaan

we zijn nog even bij Debruin
wezen vertellen dat het zo was
Nelly Vanevenhoven
was wel onze familie

jammer
want Mary en Tony
waren veel leuker

nu weet ik waarom